سید امیرتیمور موسویان در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم در یاسوج، اظهار کرد: عملیات اجرایی پتروشیمی دهدشت متوقف نیست ولی واقعیت امر فعالیت‌ها در این پروژه هم رضایت بخش نیست و وعده‌های متولیان امر برای تسریع در اجرا، تکمیل و بهره برداری نیز تاکنون محقق نشده است.
وی میزان پیشرفت فیزیکی پتروشیمی دهدشت را 43.17 درصد اعلام کرد و افزود: طبق وعده مسئولان و متولیان امر قرار بود امسال فاز اول این طرح بزرگ اقتصادی تکمیل و به بهره برداری برسد ولی با این دست فرمان امکان تحقق این وعده وجود ندارد و انتظار می‌رود مسئولان هلدینگ خلیج فارس تدبیری کنند و بیش از این مردم را منتظر نگذارند.
موسویان مهمترین مشکل این طرح اقتصادی را تامین مالی دانست و ادامه داد: بنا به گفته نماینده مردم کهگیلویه، بهمئی، لنده و چرام 500 میلیارد تومان به این طرح اختصاص یافته که امیدوارم با تزریق این اعتبار شاهد تسریع در روند اجرایی پروژه باشیم و البته این میزان تامین مالی پاسخگوی نیاز نبوده و باید مسئولان هلدینگ خلیج فارس تدبیری کنند.
مدیرکل صنعت، معدن و تجارت کهگیلویه و بویراحمد گفت: در حال پیگیری بحث ارزی پتروشیمی دهدشت هستیم و مشکلی خاصی در این زمینه نیست و سهامدار باید بفکر تامین مالی طرح باشد.
به گزارش ایران اکونا به نقل از تسنیم، کلنگ آغاز عملیات اجرایی پتروشیمی دهدشت 20 فروردین ماه سال 1386 در 120 هکتار از اراضی صحرای کلاچوی دهدشت به عنوان یکی از بهترین مناطق کهگیلویه و بویراحمد برای کشاورزی به زمین زده شد و قرار بود 1000 روزه تکمیل و به بهره برداری برسد.
چهارم شهریورماه سال 1384 هیئت دولت وقت برای احداث صنایع تولید مواد پتروشیمی در مناطق کمتر توسعه یافته، ساخت چهار واحد جدید در مناطق جنوبی کشور را تصویب کرد که با الحاق پتروشیمی گچساران به این چهار طرح، پتروشیمی‌های خط دنا لقب گرفتند.
پروژه پتروشیمی دهدشت یکی از واحدهای پتروشیمی‌های خط دنا بود که کلنگ ساخت آن با هدف تولید مواد اولیه پلی اتیلن سنگین برای تامین نیاز بازارهای داخلی و تغذیه صنایع پایین‌دستی و در مرحله بعد صادرات محصول به بازارهای جهانی در 20 فروردین ماه سال 1386 به زمین زده شد.
این واحد پتروشیمی با هدف تولید سالانه سه هزار تن مواد پلی‌اتیلن سنگین و اشتغال حدود 350 نفر به صورت مستقیم و سه هزار و 500 نفر به صورت غیرمستقیم کلنگ‌زنی شد و اکنون پس از 14 سال شهروندان کهگیلویه‌ای تاکنون هیچ سودی از آن ندیدند و حتی هم اکنون که پروژه به صورت نیمه جان ادامه حیات می‌دهد بسیاری از جوانان بومی منطقه حرت به دل برای کارگری هم مانده‌اند.
