شاید تا پیش از سال ۲۰۰۶ که حزب الله لبنان موفق شد، یک ناکامی بزرگ را به رژیم اصطلاحاً شکست‌ناپذیر اسرائیل وارد کند، اسرائیل برای خودش ابهتی در اذهان حکام کشور‌های اسلامی داشت. اکنون بعد از عملیات هفتم اکتبر ۲۰۲۳ حماس و فرو رفتن اسرائیل در باتلاق جنگ نوار غزه، دیگر ابهتی نمانده. برای همین آن جمله معروف سید حسن نصرالله که اسرائیل از خانه عنکبوت نیز سست‌تر است، امروز بخوبی درک می‌شود.
شاید سست بودن موجودیت اسرائیل بهتر درک شود وقتی که می‌بینیم قطع موقت صادرات صیفی‌جات از اردن به فلسطین اشغالی، سبب می‌شود کانال ۱۳ تلویزیون اسرائیل در گزارشی هشدار دهد و اعلام کند، «خبر توقف واردات میوه و سبزیجات از اردن به دلیل انتشار باکتری وبا در آب‌های یرموش، خیلی بیشتر از یک خبر بد است... این یک علامت دیگر از هشدار‌هایی است که درباره خطر پنهان تکیه بر واردات برای امنیت غذایی اسرائیل، است».
هشدار درباره امنیت غذایی اسرائیل
کانال ۱۳ در ادامه به افزایش شدید قیمت گوجه و خیار اشاره میکند و می‌گوید، «تاثیر کمبود واردات از اردن خیلی واضح در بازار گوجه دیده می‌شود. خیلی از کشاورزان از کشت گوجه دست کشیده‌اند، زیرا توان رقابت با واردات ارزان را ندارند. بعد از توقف واردات از ترکیه و اکنون از اردن، گوجه کم شده... و قیمت گوجه و خیار در مقایسه با ماه گذشته ۶۰ تا ۷۰ درصد گرانتر شده و مثل همیشه مصرف‌کنندگان اسرائیلی متضرر می‌شوند.
این شبکه تلویزیونی در ادامه درباره اهمیت امنیت غذایی هشدار می‌دهد و می‌گوید «مهم است که بفهمیم این اتفاق تأسف‌بار نتیجه سیاست شکست‌خورده است... جنگ ادامه دارد و تحریم ترکیه از ماه می (اردیبهشت) شروع شده و الان باکتری وبا در اردن همه یک چیز را گوشزد میکند: اسرائیل نباید برای تامین نیاز غذایی خود به بیرون تکیه کند، اما ظاهرا کسی در اسرائیل گوشش بدهکار نیست... امنیت غذایی داخلی، فقط قدرت ایستادگی ملی را افزایش نمی‌دهد بلکه عاملی ضروری برای حفظ سلامتی عمومی هم هست».
همانطور که مشاهده می‌شود، این منبع خبری اسرائیلی توقف صادرات صیفی‌جات و سبزیجات و گوجه و خیار از اردن را تا چه حد خطرناک توصیف میکند و چه نتیجه امنیتی از آن می‌گیرد و هشدار می‌دهد که اسرائیل حتی در گوجه و خیار هم نباید به خارج تکیه کند. این هشدار بخوبی نشان می‌دهد که اگر کشور‌های اسلامی بخصوص ترکیه، اردن، مصر و اکنون عربستان و امارات و سایر کشور‌های موثر اگر تصمیم به تحریم اسرائیل بگیرند، بدون شلیک شدن یک گلوله، چه بلایی بر سر اسرائیل می‌تواند نازل شود.
این حقیقت تلخی است که اگر مصر با اسرائیل هماهنگ نبود اصلا نوار غزه از سال ۲۰۰۷ محاصره نمی‌شد که اکنون هدف نسل‌کشی قرار بگیرد. اگر اردن، عربستان و امارات، کار بزرگ یمن در بستن باب المندب بر روی اسرائیل را تا حدی خنثی نمی‌کردند، مشخص می‌شد چه بلایی سر این رژیم موقت می‌آمد. حتی با وجود آمریکا و پل هوایی غرب برای اسرائیل، تحریم و اقدام یکپارچه تعدادی از کشور‌های اسلامی می‌تواند یا می‌توانست خیلی زودتر از هفتم اکتبر، طومار رژیم اسرائیل را که به واسطه مساحت اندک از منابع طبیعی برخوردار نیست، در هم بپیچد.
هشدار درباره از هم پاشیدگی جامعه اسرائیل
رژیم اسرائیل در فلسطین اشغالی، در منابع طبیعی، فقر نسبی دارد و نفت و مواد خام و گندم و خودرو را وارد میکند. اخیرا در آب‌های فلسطین اشغالی منابع گازی شناسایی شده، اما به هر حال این رژیم بقدری سست است و به خارج متکی است که با اندک فشاری، ناگهان موجودیت خود را در خطر می‌بیند و هم اکنون در یازدهمین ماه جنگِ یک سویه علیه مردم نوار غزه، برخی رسانه‌ها و تحلیلگران اسرائیلی درباره پاره پاره شدن جامعه اسرائیل هشدار داده و خواستار وحدت شده‌اند.
مثلا «ایدو تاوبر» در یادداشتی (در وبسایت کانال ۱۴) نوشت، «پیروزی بر دشمنانمان باید از اتحاد داخل بیاید. مردم اسرائیل [مناسبت]"تیشعا بـ آو" (نهم ماه آب) را روزه میگیرند و برای خراب شدن معبد دوم اندوهگینند. در این روز ما باید به اصلاح فکر کنیم که ویرانی چطور و از کجا حاصل می‌شود و چگونه باید آن را اصلاح کنیم». یا خاخام مئیر کاهانا در یادداشتی در همین منبع از ضرورت همکاری همه بخش‌های اسرائیل با همدیگر برای بقا صحبت کرده و نوشته، تا وقتی ماشین راه می‌رود، همه چیز خوب و روان به نظر می‌رسد. موتور ماشین کار میکند و چرخهایش میچرخد. اما ناگهان وقتی خراب می‌شود و کاپوت را بالا می‌زنید می‌بینید که در کنار موتور اجزای دیگر به همراه روغن و آب و سیستم خنککاری و برق همه با هم کار میکنند... برای همین برای فهم جوهره اسرائیل انسان باید حکایت ویرانی‌های گذشته را که حکما نقل کرده‌اند بخواند و بداند چرا ویرانی دامن گیر [یهودیان]شده [تا دوباره به سرنوشت گذشته مبتلا نشوند].
همانطور که مشخص است، اسرائیل به قدری ضعیف است که قطع موقت صادرات گوجه و خیار، بدرستی هشدار نخبگانش را به دنبال دارد چه رسد که مثلا روزی چند کشور مهم اسلامی تصمیم بگیرند در یک گام هماهنگ، این رژیم را در انرژی، تحریم کنند. اما در چند دهه گذشته، بعد از جنگ‌افروزی‌های متعدد و مشخصا طی ده ماه گذشته، دریغ از یک گام هماهنگ در جهان اسلام علیه رژیمی که شبانه‌روز خون مردم بیگناه را می‌ریزد، به اماکنی مثل بیمارستان، مدرسه، مراکز اسکان آوارگان، اماکن دیپلماتیک در دیگر کشور‌ها (ساختمان کنسولی ایران در سوریه) و حتی میهمانان در کشوری ثالث (هنیه در ایران) و حتی به مراکز وابسته به سازمان ملل حمله میکند؛ اما حکام جهان اسلام در کشور‌های عربی و غیره، نه تنها کاری در تقابل با اسرائیل نمی‌کنند بلکه به‌عکس، آن تلاشی که ایران یا یمن یا طرف‌های دیگر علیه اسرائیل میکنند، خنثی میکنند و از ارائه هیچ کمکی به دشمن اسرائیلی فروگذار نمی‌کنند و این مایه حسرت و اندوه است؛ و در نهایت باید گفت، این عدم اقدام کشور‌های اسلامی، البته از شکنندگی این رژیم نمی‌کاهد.
منبع: فارس
