محمدرضا رضایی کوچی در حاشیه بازدید از تصفیهخانه فاضلاب الشتر در گفتو گو با خبرنگار تسنیم در خرمآباد اظهار داشت: در آستانه تدوین برنامه هفتم هستیم و بهزودی لایحه بودجه 1402 به مجلس از طرف دولت ارسال میشود؛ طبیعی است برای برنامهریزی درست باید اشراف کاملی بر پروژهها و نیازمندیهای کشوربهویژه در استانهایی همچون لرستان که کمتر کار انجام شده داشته باشیم.
وی با بیان اینکه لرستان در اکثر شاخصهای توسعهیافتگی شرایط خوبی ندارد، افزود: تعداد پروژههای این استان با منابعی که در بودجه پیشبینی شدهاست فاصله زیاد دارد و این منابع محدود بهصورت قطره چکانی در بین پروژهها توزیع میشود.
احداث تصفیهخانه آب هزار متر مکعبی برای آبیاری فضای سبز در منطقه 13پروژه انتقال آب از سد آزاد به تصفیهخانه سنندج تا مهرماه به اتمام میرسدتصفیهخانههای فاضلاب شهرهای کوهدشت و نورآباد تکمیل میشودرئیس کمیسیون عمران مجلس عنوان کرد: پروژههای لرستان با توجه به طولانیشدن زمان منابع عمدتاً به پیمانکاران داده میشود و چون عمر پروژه تمامشده و تخصیصها نیز پایین است، عملاً چیزی برای پیشرفت پروژه تزریق نمیشود.
وی بیان کرد: اکثر پروژههای مهم لرستان از جمله تصفیهخانه شهرستان سلسله بهدلیل کمبود نقدینگی با رکود روبهرو شده، این در حالی است که شبکه آبرسانی داخل شهر 90 درصد اجرا شده ولی تصفیهخانه کامل نیست و تنها 30 تا 40 درصد پیشرفت دارد.
رضایی کوچی در رابطه با میزان اعتبار مورد نیاز پروژه تصفیهخانه سلسله گفت: چنانچه 100 میلیارد تومان اعتبار به این پروژه تزریق شود تصفیهخانه سلسله تکمیل میشود، حدود 30 میلیارد تومان در بودجه 1401 برای این پروژه در نظر گرفته شده که اگر صددرصد هم تخصیص پیدا کند باز هم منتج به نتیجه نمیشود.
وی تصریح کرد: تلاش میکنیم علاوه بر تخصیص کامل 30 میلیارد تومان در بودجه 1401، 70 میلیارد تومان نیز از محل بانکها برای تکمیل پروژه تصفیهخانه سلسله اخذ کنیم که طی یک سال این پروژه تکمیل شود.
رضایی کوچی با بیان اینکه در بودجه 1401 غیر از منابعی که در قانون بودجه برای پروژهها در نظرگرفته شده بحث تسهیلات بانکی نیز مطرح شدهاست، اظهار داشت: بانکها را مکلف کردهایم 50 هزارمیلیارد تومان در قالب ماده 56 منابع به پروژهها تزریق کنند، بهطور یقین تسهیلاتی که ازطرف بانکها مقرر شده است به پروژه های لرستان نیز تزریق میشود.
وی افزود: گرفتن اعتبار برای پروژها مستلزم رایزنی و چانهزنی است که در نظام برنامهریزی و بودجه ما وجود دارد و کار نادرستی است؛ باید نظام برنامهریزی و بودجهریزی کشور بر اساس شاخصهای محرومیتزدایی باشد و نیاز به چانهزنی نباشد.