به گزارش ایران اکونا به نقل از خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، مهمترین و اصلی ترین شعار مسعود پزشکیان یکی از دو نامزد راه یافته به دور دوم انتخابات ریاست جمهوری چهاردهم، این است که می خواهد دولت راستگویان را سرکار بیاورد، اماکسانی را در اطراف خود جمع کرده است که در دولتهای گذشته به ویژه دولت یازدهم و دوازدهم بانیان دروغ گویی در کشور بودند و شاید اغراق نباشد که بگوییم، «دروغ گویی مسئولان» را همین چهره‌ها از دولت کارگزاران و اصلاحات در سالهای 69 تا 83 در کشور پایه گذاری کردند.
نگاهی به کارنامه دولت یازدهم و دوزادهم نشان میدهد عملکرد 8 ساله دولت حسن روحانی خالی از «بی‌صداقتی» و تلاش برای «دادن آدرس دروغ» به جامعه نبوده و مثالهای متعددی در این خصوص میتوان مطرح کرد.
از سالم بودن بنزین پتروشیمی که در همان روزهای نخست دولت اعتدال به دروغ اعلام شد ناسالم است، ماجرای دروغ 3 هزار نفری بورسیه‌ها، فیش‌های نجومی که حتی با دروغ هم قابل انکار نبود تا ماجرای لغو تحریم‌ها که «تقریبا هیچ» حرف راستی نداشت و آزادسازی قیمت بنزین در آبان 98 و موضوعات کلان اقتصادی مثل کنترل تورم و رکود همه به کلکسیون دروغ پردازی دولت اعتدال که امروز دور آقای پزشکیان را گرفتند، تبدیل شد.
تقریبا طیف گسترده ای از وزرای دولتهای یازدهم و دوزادهم در این آشفته بازار دروغ سهیم بودند. هر چند به نظر میرسد عمده این گزاره های دروغ باید محدود به موضوعات و تبعا موضوعات اقتصادی باشد اما بررسی مواضع برخی چهره های غیر اقتصادی مثل محمد جواد ظریف وزیر خارجه 8 ساله دولت اعتدال نشان میدهد برای بررسی این کلکسیون دروغ باید به سالهای دهه تاریک 90 مراجعه کنیم.
نمودارهای نصفه ظریف یادآور بانیان دولت دروغ
اواخر خرداد ماه امسال بود که پزشکیان، به همراه محمد جواد ظریف از سه نمودار اقتصادی برای توجیه وضعیت شاخص های اقتصادی در دوره ی برجام و چالش های به وجود آمده بعد آن استفاده کردند که حواشی را در فضای مجازی و افکار عمومی به همراه داشت.
اولین نکته ای که در نمودار های وزیر امور خارجه دولت یازدهم و دوازدهم نهفته بود، حذف آمار سال های 1400 به بعد بود. به عنوان مثال در نموداری که محمدجواد ظریف در خصوص فروش نفت نشان داد، میزان فروش نفت از سال های 2006 تا سال 2020 در نمودار وجود داشت. این در حالی است که طبق آمار رسمی در سال های 2020 (1400) به بعد و در دولت سیزدهم میزان فروش نفت چه از لحاظ وزنی و چه از لحاظ ارزی رکوردهای کم نظیری را از خود ثبت کرد که به نظر می رسد تعمدا از آوردن این آمارها در نمودار خودداری شده است.
لازم به ذکر است در شرایطی در سه سال اخیر فروش نفت ایران افزایش بسیار چشم گیری داشته که به اعتقاد برخی از صاحب نظران فروش نفت در این دوره حتی از سال های برجامی نیز فراتر رفته است. این در حالی است که به گفته ی خود ظریف از حجم تحریم ها در سال های اخیر نه تنها کاسته نشده، بلکه به آن ها افزوده نیز شده است.
سانسور آمارهای رشد اقتصادی دولت سیزدهم در نمودارهای ظریف
دیگر نکته ای که در نمودارهای مورد استناد محمدجواد ظریف در گفت و گوی سیاسی 29 خرداد 1403 وجود داشت، حذف آمارهای رشد اقتصادی سال های 1400 به بعد (دولت سیزدهم) بود. گفتنی است رشد اقتصادی کشور در سال های 1400 تا 1402، به ترتیب 4.7، 3.8 و 5.7 بوده و این در حالی است که در نمودار های ارائه شده در روز گذشته توسط ظریف، جای خالی این اعداد کاملا مشهود بود.
به نظر می رسد اگر نمودارهای مورد استناد ظریف، نمودار های کامل تری بود، طبیعتا برداشت های دیگری از آن ها صورت می گرفت که اتفاقا نشان دهنده ی امکان تحقق رشد های اقتصادی قابل توجه، بدون وجود برجام است. ادعایی که دقیقا وزیر اسبق امور خارجه سعی در وارونه نشان دادن آن بود.
