پس از عملیات طوفان‌الاقصی که یک سالی ازآن می‌گذرد، سران کشور‌های غربی راهی تل‌آویو شدند تا به رژیم صهیونیستی تضمین دهند که از این رژیم پشتیبانی می‌کنند و همین حمایت باعث آواره‌شدن بسیاری از خانوار‌ها درغزه و لبنان و همچنین شهادت بسیاری از غیرنظامیان شده است.
در طول یک سال گذشته اسرائیل بخشی از اعتماد سرمایه‌گذاران را از دست داد و رتبه اقتصادی این رژیم کاهش یافت. از سوی دیگر بخشی از درآمد این رژیم از طریق گردشگری انجام می‌شود که درآمد این بخش تقریبا سقوط کرده است. تنها موضوعی که باقی می‌ماند، تامین انرژی رژیم صهیونیستی است که شریان حیاتی اقتصاد آن است. رهبر معظم انقلاب اسلامی نیز بار‌ها به قطع شریان اقتصاد صهیونیست‌ها اشاره داشتند. در این گزارش به این موضوع پرداخته‌ایم که شریان اصلی اقتصاد صهیونیست‌ها در کدام بخش است و کشور‌های مسلمان چه نقشی می‌توانند در آن داشته باشند. اقتصاد صهیونیست‌ها نیازمند انرژی است. نقش چشمگیر کشور‌های اسلامی در حیات اقتصادی صهیونیست‌ها قابل انکار نیست، زیرا بخش عمده‌ای از سوخت و نفت مورد نیاز این رژیم از سوی کشور‌های اسلامی تامین می‌شود. رژیم صهیونیستی تولیدکننده عمده نفت نیست.
در سال ۲۰۱۵، حفاری اکتشافی نفت در بخش جنوبی بلندی‌های جولان آغاز و در ادامه اسرائیل مدعی کشف میدان عظیم نفتی شد که می‌تواند نیاز‌های نفتی این رژیم را در گامی مهم به سوی استقلال انرژی تامین کند. بر اساس آمار پایگاه داده سازمان ملل در تجارت بین‌المللی، واردات نفت، سوخت‌های معدنی و محصولات نفت‌پایه رژیم درسال۲۰۲۲بیش از ۱۴.۶۸میلیارد دلار بوده است. این رقم، بالاترین میزان واردات در میان گروه‌های وارداتی این رژیم قرار دارد. در مجموع ۴۰ درصد از سبد انرژی مصرفی در رژیم‌صهیونیستی به نفت وابسته است. به گزارش ایران اکونا به نقل از اداره تجارت بین‌المللی وزارت بازرگانی آمریکا، امروزه نفت وارداتی، بیش از ۹۹ درصد نیاز نفت داخلی را تامین می‌کند.
رژیم صهیونیستی دو پالایشگاه نفتی راباظرفیت ترکیبی نزدیک به۳۰۰هزاربشکه درروز اداره می‌کند. «حیفا» بزرگ‌ترین پالایشگاه صهیونیست‌ها دارای ظرفیت ۱۹۷هزار بشکه در روز است. ظرفیت «اشدود» هم پس از ارتقا در سال ۲۰۱۳ به نزدیک ۱۰۰هزار بشکه در روز رسید. به گزارش ایران اکونا به نقل از بلومبرگ، واردات به ایلات، بندری که در سه‌مایلی خط ساحلی رژیم در بالای خلیج عقبه قرار دارد، در سال‌های اخیر کاهش یافته، زیرا تل‌آویو بیشتر نفت خود را از طریق دریای مدیترانه از صادرکنندگان دریای سیاه مانند قزاقستان و آذربایجان دریافت می‌کند. البته ممکن است این شرایط تغییر کند. رسانه‌های غربی در روز‌های اخیر کوشیده‌اند در پیشنهاد ایران برای تحریم رژیم صهیونیستی، تردید‌هایی وارد کنند. بلومبرگ با اشاره به طرح مسأله احتمال اعمال تحریم از سوی کشور‌های مسلمان نوشت:بازار نفت جهانی به اسرائیل فرصت‌هایی برای مقابله با تحریم‌های احتمالی می‌دهد. با این حال، تأثیرگذاری چنین اقدامی (در صورت اتخاذ) به مشارکت قزاقستان و آذربایجان بستگی دارد.
به نوشته این رسانه، داده‌های شرکت تحلیلی «کپلر» نشان می‌دهد از اواسط ماه می، اسرائیل نزدیک به ۲۲۰ هزار بشکه در روز، نفت خام وارد کرده که حدود ۶۰ درصد آن از دو کشور اکثریت مسلمان بوده است. تولیدکنندگان غرب آفریقا و در درجه اول گابن، تامین‌کنندگان بزرگ دیگری به‌شمار می‌آیند؛ ضمن این‌که باید به نقش آمریکا و برزیل در تامین نفت اسرائیل اشاره کرد. به نوشته این رسانه، مسأله مهم‌تر برای رژیم، تامین امنیت بنادر نفت و آب‌های مجاور است تا واردات با خیال راحت انجام شود. این رژیم دارای سه پایانه واردات نفت خام است؛ اشکلون و حیفا در دریای مدیترانه و ایلات در دریای سرخ.
تامین‌کننده انرژی کشور‌های مسلمان
رژیم‌صهیونیستی درگاه‌های اصلی تامین‌انرژی گازمصرواردن است. براساس قرارداد۱۵ساله‌ای‌که میان اردن و رژیم‌صهیونیستی درسال۲۰۱۶ منعقد شده، تامین ۶۰درصد گاز مصرفی این کشور‌ها بر عهده رژیم است. بر اساس آمار واردات تبادل تجاری صهیونیست‌ها با کشور‌های اسلامی، ترکیه در ۱۰ سال گذشته نزدیک به ۱۱میلیارد لیتر سوخت به ارزش پنج میلیارد دلار که بیشتر آن را گازوئیل تشکیل می‌دهد، از اسرائیل وارد کرده است.
پس از عادی‌سازی روابط مصر به‌عنوان نخستین کشور اسلامی با صهیونیست‌ها، از سال ۲۰۰۵ و در قرارداد ۲۰ساله، صادرات گاز این کشور به صهیونیست‌ها آغاز، اما به‌دنبال وقوع انقلاب سیاسی در مصر از سال ۲۰۱۲ متوقف شد. با کشف ذخایر گازی در آب‌های مدیترانه، جریان گاز در خط لوله EMG معکوس و مصر از سال ۲۰۱۹ به واردکننده گاز از صهیونیست‌ها تبدیل شد؛ به‌گونه‌ای که در حال حاضر سالانه پنج میلیون مترمکعب، معادل هشت درصد از کل مصرف مصر از خط لوله EMG با واردات از اسرائیل تامین می‌شود.
بر اساس اطلاعات مرکز بررسی پیچیدگی‌های اقتصادی متعلق به دانشگاه «ام‌آی‌تی»، فقط در سال ۲۰۲۱، اسرائیل ۶۵درصد از نفت خام مورد نیاز خود به ارزش ۸۸۸ میلیون دلار را از جمهوری آذربایجان تامین کرده است. علاوه بر نفت خام، این کشور بزرگ‌ترین صادرکننده منابع نفتی به سرزمین‌های اشغالی است و تامین نیمی از انرژی مورد نیاز اسرائیل توسط آذربایجان صورت می‌گیرد. در برابر تامین نفت توسط آذربایجان، رژیم نیز صادرکننده ۶۰درصد از سلاح و ادوات نظامی مورد نیاز آذربایجان بوده است.
واردات نفت
پایگاه تخصصی «اس‌اندپی گلوبال» اخیرا گزارش داده اسرائیل تقریبا هیچ نفتی در داخل تولید نمی‌کند و روزانه ۳۰۰ هزار بشکه نفت خام برای فرآوری در پالایشگاه‌های حیفا و اشدود وارد می‌کند. بر اساس آمار‌های این منبع، تقریبا نیمی از این حجم شامل نفت خام قزاقستان است که از طریق بندر «نووروسیسک» روسیه در دریای سیاه و نفت آذری‌لایت آذربایجان از طریق خط لوله باکو ــ جیحان (شهری در ترکیه) دردریای مدیترانه به رژیم صادرمی‌شود. قزاقستان و آذربایجان، هر دو عضو سازمان همکاری اسلامی بوده و در عین حال از اعضای کشور‌های غیراوپکی گروه اوپک‌پلاس نیز هستند. سایر منابع تامین نفت رژیم صهیونیستی، کشور‌های گابن و نیجریه (اعضای اوپک) هستند.
به‌علاوه، رژیم صهیونیستی نزدیک به ۵۰هزار بشکه فرآورده‌های نفتی وارد می‌کند که اغلب آن از هند و آمریکاست. به نوشته بلومبرگ، رژیم صهیونیستی تقریبا به‌طور کامل به نفت وارداتی متکی بوده و جنگ با حماس پایانه اصلی این رژیم در دریای مدیترانه را مختل کرده، اما یک «طرح B» طولانی‌مدت وجود دارد؛ یک خط لوله ۱۵۸مایلی (۲۵۴کیلومتری) که نوار ساحلی رژیم در دریای سرخ را به پالایشگاه‌های نفت آن متصل می‌کند.
ناامن سازی تجارت
رژیم صهیونیستی به‌دلیل موقعیت مکانی خود منحصرا از طریق مسیر‌های دریایی صادرات و واردات می‌کند و در تجارت اقتصادی به دریا متکی است؛ یا از دریای سرخ تا تنگه باب‌المندب برای رسیدن به شرق آسیا، یا از طریق دریای مدیترانه به‌عنوان راه مواصلاتی به اروپا. امروز تامین امنیت بنادر نفت و آب‌های سرزمینی مهم‌ترین مسأله اشغالگران است تا امنیت تجارت خود، به‌ویژه در زمینه واردات نفت را حفظ کنند. بر این مبنا، ناامن‌سازی مسیر‌های مبادلاتی و مبادی تجاری در کنار تحریم نفتی رژیم از سوی کشور‌های اسلامی می‌تواند معادلات جنگ را به نفع مردم غزه تغییر دهد. به اذعان رسانه‌های غربی، تحریم نفت از سوی کشور‌های مسلمانی همچون جمهوری آذربایجان و قزاقستان، حیات اقتصادی تل‌آویو را در تنگنای شدیدی قرار خواهد داد. حالا که نقشه راه اقتصادی رژیم صهیونیستی مشخص شده اکنون زمان آن است که کشور‌های اسلامی به صورت متحداقدامی انجام دهند تا حیات این رژیم پایان یابد. اگر کشور‌های اسلامی کاهش صادرات انرژی به سرزمین‌های اشغالی را متوقف کنند رژیم صهیونیستی به سمت نیستی خواهد رفت.
در سبد واردات صهیونیست‌ها چیست؟
نفت ۱۴.۶۷میلیارد دلار
تجهیزات الکترونیکی ۱۲.۵۷ میلیارد دلار
رآکتور‌های هسته‌ای ۱۱.۴۳ میلیارد دلار
وسایل نقلیه ۹.۲ میلیارد دلار
سنگ‌های قیمتی ۷ میلیارد دلار
محصولات پلاستیک ۴ میلیارد دلار
محصولات دارویی ۳.۶۱ میلیارد دلار
دستگاه فنی و پزشکی ۳.۵ میلیارد دلار
آهن و فولاد ۳ میلیارد دلار
مواد شیمیایی آلی ۲.۱ میلیارد دلار
منبع: روزنامه جام جم
